Τα αποτελέσματα της μελέτης IRIS (The Insulin Resistance Intervention after Stroke – IRIS), η οποία ανακοινώθηκε πρόσφατα, έδειξαν ότι η πιογλιταζόνη μείωσε τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο και έμφραγμα του μυοκαρδίου σε μη διαβητικούς ασθενείς, σε ασθενείς με αντίσταση στην ινσουλίνη και σε ασθενείς με πρόσφατο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο (TIA).
3.876 συνολικά ασθενείς με πρόσφατο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο, χωρίς ιστορικό διαβήτη, με γλυκόζης πλάσματος νηστείας (FPG) <126 mg/dl και αντίσταση στην ινσουλίνη βάσει αξιολόγησης με το μοντέλο ομοιόστασης της αντίστασης της ινσουλίνης (HOMA-IR) με τιμή >3,0, ορίστηκαν τυχαία σε χορήγηση πιογλιταζόνης ή σε εικονικό φάρμακο. Η παρακολούθησης για εκδήλωση διαβήτη κατά τη διάρκεια της δοκιμής επιτεύχθηκε με περιοδική παρακολούθηση και ετήσιο τεστ γλυκόζης πλάσματος νηστείας (FPG).
Κατά την έναρξη, η μέση FPG, HbA1c, η ινσουλίνη, και HOMA-IR ήταν 98,2 mg/dL (5,46 mmol/L), 5,8% (40 mmol/mol), 22,4 μIU/mL, και 5,4 αντίστοιχα. Ένα χρόνο αργότερα, οι μέσες τιμές HOMA-IR και FPG μειώθηκαν σε 4,1 και 95,1 mg/dL (5,28 mmol/L) στην ομάδα πιογλιταζόνης και αυξήθηκαν σε 5,7 και 99,7 mg/dL (5,54 mmol/L) και στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (P < 0,0001). Στη διάρκεια ενός μέσου διαστήματος παρακολούθησης 4,8 χρόνια, αναπτύχθηκε διαβήτης σε 73 συμμετέχοντες (3,8%) στους οποίους είχε δοθεί πιογλιταζόνη σε σύγκριση με 149 (7,7%) στους οποίους είχε δοθεί εικονικό φάρμακο, P < 0,0001. Το αποτέλεσμα αυτό προήρθε κατά κύριο λόγο από εκείνους με αρχικά διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (FPG >100 mg/dL [5,6 mmol/L]; HR 0.41 [95% CI 0,30–0.57]) ή αυξημένη HbA1c (>5,7% [39 mmol/mol]; HR 0,46 [0,34–0,62]).
Μεταξύ των ασθενών με αντίσταση στην ινσουλίνη χωρίς διαβήτη, με πρόσφατο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο, η πιογλιταζόνη μείωσε τον κίνδυνο του διαβήτη, μειώνοντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο των επακόλουθων ισχαιμικών επεισοδίων. Η πιογλιταζόνη είναι το πρώτο φάρμακο που δείχνει ότι αποτρέπει τόσο την εξέλιξη σε διαβήτη όσο και των σοβαρών καρδιαγγειακών επεισοδίων ως προκαθορισμένες εκβάσεις σε ενιαία δοκιμή.
Diabetes Care 2016 Jul; dc160798. http://dx.doi.org/10.2337/dc16-0798