Από το 2005 μέχρι σήμερα πλήθος αγωνιστών του υποδοχέα του προσομοιάζουν με τη γλυκαγόνη πεπτιδίου-1 (Glucagon-like peptide-1 receptor agonists, GLP-1) έχουν εγκριθεί για τη θεραπεία των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2). Η συγκεκριμένη φαρμακευτική κατηγορία χρησιμοποιείται σε παράλληλο θεραπευτικό βήμα με αυτό της έναρξης της βασικής ινσουλίνης. Συνεπώς, μια αναλυτική σύγκριση μεταξύ των δύο προαναφερθέντων αγωγών θα μπορούσε να συμβάλλει στην καλύτερη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων. Η συγκεκριμένη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση αξιολόγησε την κλινική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των GLP-1 αγωνιστών συγκριτικά με τη βασική ινσουλίνη.
Πληροφορίες ελήφθησαν από τις βάσεις δεδομένων MEDLINE, EMBASE, CENTRAL και PubMed. Στη μελέτη εντάχθηκαν τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες (Randomized clinical trials, RCTs) διάρκειας ≥16 εβδομάδων οι οποίες συνέκριναν τους GLP-1 αγωνιστές με τη βασική ινσουλίνη σε άτομα με ΣΔτ2 και μη επαρκή γλυκαιμικό έλεγχο με τα υπογλυκαιμικά δισκία. Τα αποτελέσματα της μελέτης προέκυψαν από τη παρατηρηθείσα μεταβολή στην αρχική γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c), το σωματικό βάρος και το ποσοστό των ατόμων που εμφάνισε επεισόδιο υπογλυκαιμίας μετά από 26 εβδομάδες θεραπείας (±10 εβδομάδες).
Από τη βιβλιογραφική αναζήτηση 15 RCTs μελέτες ανιχνεύθηκαν, εκ των οποίων οι 11 συμπεριλήφθηκαν στη μετα-ανάλυση. Οι εβδομαδιαίοι αγωνιστές GLP-1, εξανατίδη μακράς δράσης (LAR) και ντουλαγλουτίδη, οδήγησαν σε μεγαλύτερη στατιστικά σημαντική μείωση της HbA1c έναντι της βασικής ινσουλίνης (εξανατίδη: -0.31% [95% διάστημα εμπιστοσύνης -0.42, -0.19], ντουλαγλουτίδη: -0.39% [-0.49, -0.29]) ενώ δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική υπεροχή της άπαξ ημερησίως χορηγούμενης λιραγλουτίδης και της δις ημερησίως χορηγούμενης εξενατίδης (λιραγλουτίδη: 0.06% [-0.06, 0.18], εξενατίδη: 0.01% [-0.11, 0.13]). Μείωση του σωματικού βάρους παρατηρήθηκε με όλους τους GLP-1 αγωνιστές, ενώ αύξηση του σωματικού βάρους διαπιστώθηκε με τη χορήγηση βασικής ινσουλίνης. Η ερμηνεία των αποτελεσμάτων σχετικά με την εμφάνιση υπογλυκαιμίας ήταν μειωμένης αξίας λόγω των περιορισμών των μελετών ως προς τον ορισμό και την καταγραφή των επεισοδίων υπογλυκαιμίας, Δεδομένου του μικρού αριθμού των διαθέσιμων μελετών, ο υπολογισμός της ευαισθησίας για την εκτίμηση του βαθμού ετερογένειας δεν ήταν εφικτό να διενεργηθεί.
Συμπερασματικά, αν και μείωση του σωματικού βάρους παρατηρήθηκε με όλους τους GLP-1 αγωνιστές, ωστόσο, μείωση της HbA1c διαπιστώθηκε μόνο με τους εβδομαδιαίους GLP-1 αγωνιστές, εξενατίδη LAR και ντουλαγλουτίδη, όταν συγκρίθηκαν με τη χορήγηση βασικής ινσουλίνης.
Diabetes Obes Metab. 2016 Oct 7. doi: 10.1111/dom.12805. [Epub ahead of print]