Τα οφέλη από την λήψη ασπιρίνης από ασθενείς με εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο είναι αδιαμφισβήτητα και υπερτερούν του κινδύνου αιμορραγίας, αλλά ο ρόλος της σε ασθενείς χωρίς γνωστή καρδιαγγειακή νόσο παραμένει αμφιλεγόμενος. Το ζήτημα αυτό προσπάθησε να ξεκαθαρίσει η μελέτη ARRIVE, μια διπλή-τυφλή τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική μελέτη με πληθυσμό 12546 ασθενείς, χωρίς εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο. Στην μελέτη συμμετείχαν άνδρες ηλικίας ≥ 55 ετών και γυναίκες ηλικίας ≥ 60 ετών, χωρίς σακχαρώδη διαβήτη και μέτριο εκτιμώμενο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν με αναλογία 1:1 σε αυτούς που έλαβαν καθημερινά χαμηλή δόση ασπιρίνης (100mg) και σε αυτούς που έλαβαν placebo. Ως πρωτογενές τελικό σημείο ορίστηκε το σύμπλοκο καρδιαγγειακού θανάτου, εμφράγματος του μυοκαρδίου, ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, παροδικού ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και ασταθούς στηθάγχης και ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν τα 5 έτη.
Το πρωτογενές τελικό σημείο δεν διέφερε στατιστικώς σημαντικά στις δύο ομάδες: 269 (4.29%) συμβάματα καταγράφηκαν στην ομάδα της ασπιρίνης vs 281 (4.48%) στην ομάδα του placebo (HR: 0.96%, 95% CI 0.81-1.13, p=0.6). Οι γαστρεντερικές αιμορραγίες (οι περισσότερες ήπιες) ήταν σημαντικά περισσότερες, ως αναμενόταν, στην ομάδα της ασπιρίνης: 61 (0.97%) vs 29 (0.46%) (HR: 2.11, 95% CI 1.36-3.28, p= 0.0007). Αναλύοντας τα αποτελέσματα της μελέτης, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο αριθμός των καρδιαγγειακών συμβαμάτων που καταγράφηκαν ήταν πολύ χαμηλότερος από τον αναμενόμενο βάσει του εκτιμώμενου καρδιαγγειακού κινδύνου. Συνεπώς, η μελέτη δεν μπόρεσε να αντικατοπτρίσει τα πιθανά οφέλη από την χρήση ασπιρίνης σε πληθυσμό μέτριου καρδιαγγειακού κινδύνου, καθώς τελικά ο πληθυσμός της θεωρήθηκε χαμηλού καρδιαγγειακού κινδύνου. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλο ποσοστό των ασθενών (περίπου το ένα τρίτο από κάθε ομάδα) εγκατέλειψε την μελέτη πριν την ολοκλήρωση της. Επιπλέον, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι πιθανώς η κατάλληλη δόση της ασπιρίνης για μέγιστη προστατευτική δράση θα πρέπει να τροποποιείται ανάλογα με το σωματικό βάρος, ενώ στην ARRIVE όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν την ίδια δόση ασπιρίνης με σωματικά βάρη που κυμαίνονταν από 43 έως 177kg. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στην συγκεκριμένη μελέτη δεν διερευνήθηκε ο αμφιλεγόμενος ρόλος της ασπιρίνης στην πρόληψη του καρκίνου παχέος εντέρου.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της ARRIVE έρχονται σε συμφωνία με τα αποτελέσματα άλλων μελετών και ενισχύουν τις συστάσεις κατά της χρήσης της ασπιρίνης για πρωτογενή πρόληψη καρδιαγγειακής νόσου σε μη διαβητικούς ασθενείς με χαμηλό εκτιμώμενο καρδιαγγειακό κίνδυνο.