Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 είναι μία χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλά επίπεδα γλυκόζης και έχει ως συνέπεια τον αυξημένο κίνδυνο για μικροαγγειακές και μακροαγγειακές επιπλοκές. Η μετφορμίνη χρησιμοποιείται συνήθως στο πρώτο θεραπευτικό βήμα για τη μείωση των επιπέδων της γλυκόζης του ορού σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνεται σαν αρχικό φάρμακο στον θεραπευτικό αλγόριθμο της ευγλυκαιμικής ρύθμισης εδώ και εξήντα έτη, ο μηχανισμός δράσης της δεν είναι πλήρως κατανοητός. Αν και η μετφορμίνη μειώνει την ηπατική γλυκονεογέννεση υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι η συμμετοχή του γαστρεντερικού συστήματος στη μεσολάβηση αυτού του μηχανισμού είναι ζωτικής σημασίας, μέσω της έκκρισης των ινκρετινών και συγκεκριμένα των αγωνιστών του γλουκαγόνο πεπτιδίου-1(glucagon‐like peptide 1 (GLP‐1)). Είναι πλέον αποδεχτό ότι τα χολικά οξέα, εκτός από τον επιβεβαιωμένο ρόλο τους στην πέψη και απορρόφηση του λίπους, αποτελούν σημαντικούς ρυθμιστές στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Η έκθεση χολικών αλάτων στο λεπτό και το παχύ έντερο προκαλεί έκκριση GLP-1, διαμόρφωση της εντερικής μικροχλωρίδας και μείωση των μεταγευματικών επιπέδων γλυκόζης του ορού σε ασθενής με ή και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Η μετφορμίνη μειώνει σημαντικά την εντερική επαναπορρόφηση των χολικών αλάτων σε βαθμό, που η παρουσία τους ενδαυλικά είναι εν μέρη υπεύθυνη για το μηχανισμό με τον οποίο προκαλεί μείωση των επιπέδων της γλυκόζης. Η συγκεκριμένη ανασκόπηση στοχεύει στην αλλαγή της αντίληψης ως προς το μηχανισμό που η μετφορμίνη προκαλεί μείωση των επιπέδων γλυκόζης στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 με έμφαση στο ρόλο των χολικών αλάτων.
https://doi.org/10.1111/dom.13869