Αυτή η πολυκεντρική, διπλά τυφλή μελέτη φάσης 3 αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της ασπαρτικής ινσουλίνης γρήγορης δράσεως (Faster Aspart) απέναντι στην κλασική ασπαρτική ινσουλίνη σε ενήλικες με ΣΔ2 που λαμβάνουν βασική ινσουλίνη και από του στόματος αντιδιαβητικά δισκία. Ως πρωτογενές τελικό σημείο ορίστηκε η μεταβολή της HbA1c από το σημείο αναφοράς μετά από 26 βδομάδες θεραπείας. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα δείγμα 689 διαβητικών ασθενών, οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν με αναλογία 1:1 σε αυτούς που έλαβαν γευματική Faster Aspart, και σε αυτούς που έλαβαν κλασική Αspart. Και οι δύο ομάδες λάμβαναν ως βασική θεραπεία μετφορμίνη και ινσουλίνη γλαργίνη U100.
Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: μείωση της HbA1c κατά 1.38% στην ομάδα της Faster Aspart έναντι 1.36% στην ομάδα της κλασικής Aspart με μέση τιμή γλυκοζυλιωμένης 6.6% και στις δύο ομάδες. Σε ό,τι αφορά τις μεταγευματικές τιμές γλυκόζης και οι δύο θεραπείες έδειξαν χαμηλότερες τιμές, με την Faster Aspart να έχει στατιστικώς σημαντική μείωση σε σχέση με την κλασική ασπαρτική στην 1h αλλά όχι μετά τις 2-4h. Οι τιμές γλυκόζης νηστείας, το σωματικό βάρος καθώς και η συνολική συχνότητα σοβαρής υπογλυκαιμίας δεν εμφάνισαν διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες, εντούτοις η ομάδα της Faster Aspart εμφάνισε αύξηση στην μεταγευματική υπογλυκαιμία στο διάστημα 0-2h.
Συμπερασματικά, η Onset 2 έδειξε την μη κατωτερότητα της Faster Aspart σε σύγκριση με την κλασική ασπαρτική ινσουλίνη στην μείωση της HbA1c. Για πρώτη φορά διαθέτουμε στη θεραπευτική φαρέτρα της ινσουλινοθεραπείας ανάλογο ταχείας ινσουλίνης που μιμείται την δράση της ενδογενούς ινσουλίνης.
doi: 10.2337/dc16-1770