New England Journal of Medicine DOI: 10.1056/NEJMoa1515920
Ο σακχαρώδης διαβήτης συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών και νεφρικών συμβαμάτων. Στη μελέτη EMPA-REG OUTCOME φάνηκε πως η εμπαγλιφλοζίνη, ένας αναστολέας του συμμεταφορέα νατρίου και γλυκόζης 2, μείωσε τον κίνδυνο μειζόνων ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε ασθενείς υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2). Η παρούσα εργασία είχε ως σκοπό να εξετάσει τις μακροπρόθεσμες νεφρικές επιδράσεις της εμπαγλιφλοζίνης, που αποτελούσε ένα προκαθορισμένο δευτερογενές τελικό σημείο της μελέτης EMPA-REG OUTCOME.
Στη μελέτη τυχαιοποιήθηκαν άτομα με ΣΔτ2 και εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης τουλάχιστον 30 ml ανά λεπτό ανά 1,73 m2 εμβαδού σώματος στο να λάβουν είτε εμπαγλιφλοζίνη (σε δόση των 10 mg ή 25 mg) είτε εικονικό φάρμακο μία φορά ημερησίως. Στις προκαθορισμένες εκβάσεις ήταν η εμφάνιση ή επιδείνωση νεφροπάθειας (εξέλιξη σε μακρολευκωματινουρία, διπλασιασμός των επιπέδων κρεατινίνης ορού, έναρξη θεραπείας υποκατάστασης νεφρικής λειτουργίας ή θάνατος από νεφρική νόσο) ή λευκωματουρίας.
Από την ανάλυση των δεδομένων φάνηκε πως εμφάνιση ή επιδείνωση νεφροπάθειας συνέβη σε 525 από τους 4.124 ασθενείς (12,7%) στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης και σε 388 από τους 2.061 (18,8%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (για την ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης ο σχετικός κίνδυνος ήταν: 0,61, 95% CI: 0,53 – 0,70, Ρ <0,001). Διπλασιασμός των επιπέδων της κρεατινίνης ορού σημειώθηκε σε 70 από 4.645 ασθενείς (1,5%) στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης και σε 60 από τους 2.323 (2,6%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, με σημαντική μείωση του σχετικού κινδύνου κατά 44%. Έναρξη θεραπείας υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας πραγματοποιήθηκε σε 13 από 4.687 ασθενείς (0,3%) στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης και σε 14 από 2.333 ασθενείς (0,6%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, που αντιστοιχεί σε μείωση του σχετικού κινδύνου κατά 55% στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης. Δεν διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων της μελέτης αναφορικά με την επίπτωση της λευκωματουρίας. Το προφίλ των ανεπιθύμητων συμβάντων για την εμπαγλιφλοζίνη στους ασθενείς που εμφάνιζαν μειωμένη νεφρική λειτουργία ήδη από την έναρξη της μελέτης ήταν παρόμοιο με αυτό που αναφέρθηκε στο σύνολο του πληθυσμού της μελέτης.
Συμπερασματικά, στους υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου ασθενείς με ΣΔτ2, η εμπαγλιφλοζίνη συσχετίσθηκε με μειωμένη εξέλιξη της νεφρικής νόσου και χαμηλότερα ποσοστά κλινικά σημαντικών νεφρικών συμβαμάτων συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο.