Από τα 84 εκατομμύρια Αμερικάνων ενηλίκων που βρίσκονται στο στάδιο του προδιαβήτη αναμένεται τα προσεχή χρόνια, τα 28 εξ αυτών να γίνουν διαβητικοί. Σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολογήσει το αν η θεραπευτική παρέμβαση στο στάδιο του προδιαβήτη για τα άτομα υψηλού κινδύνου εμφάνισης θα μπορούσε να προλάβει την εξέλιξη σε σακχαρώδη διαβήτη. Πρόκειται για μια προοπτική μελέτη παρατήρησης ατόμων απο κοινότητα στην βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Μεταξύ των ατόμων έγινε διαστρωμάτωση κινδύνου με βάση την ινσουλινοαντίσταση, τη διαταραχή στη λειτουργία του β κυττάρου και την ανοχή στην γλυκόζη. Η θεραπεία ήταν ανάλογη του κινδύνου, με τα άτομα υψηλού κινδύνου να λαμβάνουν τριπλό συνδυασμό με μετφορμίνη, πιογλιταζόνη, GLP1 αγωνιστή και υγιεινοδιατητική παρέμβαση ενώ τα ενδιάμεσου κινδύνου έλαβαν διπλό συνδυασμό με μετφορμίνη, πιογλιταζόνη και υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν η επίπτωση της εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη μεταξύ των ετών 2009-2016.
Μεταξύ του χρονικού διαστήματος Ιανουαρίου 2009-Δεκεμβρίου 2016 αξιολογήθηκαν 1769 άτομα εκ των οποίων το 42% ήταν υψηλού ή ενδιάμεσου κινδύνου για εμφάνιση ΣΔ και υποψήφια να λάβουν φαρμακευτική παρέμβαση. Απο τα 422 άτομα που τελικά μελετήθηκαν, το 7% (28) εμφάνισαν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (5% απο την ομάδα που έλαβε τον διπλό συνδυασμό και υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση, 0% απο την ομάδα που έλαβε τον τριπλό συνδυασμό και 21% απο την ομάδα με υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση μόνο). Συγκριτικά με την ομάδα της υγιεινοδιαιτητικής παρέμβασης μόνο, ο σχετικός κίνδυνος για την εμφάνιση ΣΔ2 για τα άτομα που έλαβαν το διπλό συνδυασμό ήταν 0,29 (95% όρια αξιοπιστίας 0,11-0,78, p=0,0009) και 0,12 (95% όρια αξιοπιστίας 0,02-0,94 , p=0,04) στα άτομα που έλαβαν τον τριπλό συνδυασμό. O ισχυρότερος προγνωστικός δείκτης στην πρόληψη του ΣΔ2 ήταν η βελτίωση της λειτουργίας του β κυττάρου.
Η εμφάνιση ΣΔ2 σε άτομα στο στάδιο του προδιαβήτη μπορεί να μειωθεί σημαντικά με παρεμβάσεις που στοχεύουν στην αναστροφή των παθοφυσιολογικών μηχανισμών όπως είναι η διαταραχή στην έκκριση ινσουλίνης και η ινσουλινοαντίσταση.
http://dx.doi.org/10.1016/S2213-8587(18)30234-1