JAMA Network Open. 2022;5(2):e220262. doi:10.1001/jamanetworkopen.2022.0262
Ji-Yeon Lee, MD, PhD; Young-eun Kim, MD; Kyungdo Han, PhD; Eugene Han, MD, PhD; Byung Wan Lee, MD, PhD; Eun Seok Kang, MD, PhD; Bong-Soo Cha, MD, PhD; Seung-Hyun Ko, MD, PhD; Yong-ho Lee, MD, PhD
- Division of Endocrinology, Department of Internal Medicine, Yonsei University College of Medicine, Seoul, Republic of Korea
- Department of Statistics and Actuarial Science, Soongsil University, Seoul, Republic of Korea
- Division of Endocrinology, Department of Internal Medicine, Keimyung University School of Medicine, Daegu, Republic of Korea
- Institute of Endocrine Research, Yonsei University College of Medicine, Seoul, Republic of Korea
- Division of Endocrinology and Metabolism, Department of Internal Medicine, College of Medicine, The Catholic University, Seoul, Republic of Korea
- Department of Systems Biology, Glycosylation Network Research Center, Yonsei University, Seoul, Republic of Korea
ΠΕΡΙΛΗΨΗ/ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η κίρρωση του ήπατος σχετίζεται με υπογλυκαιμία, αλλά δεν έχουν υπάρξει μελέτες που να διερευνούν τη συσχέτιση μεταξύ της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (NAFLD) και της υπογλυκαιμίας σε μη κιρρωτικούς πληθυσμούς με διαβήτη τύπου 2.
ΣΚΟΠΟΣ
Να διερευνηθεί η συσχέτιση του NAFLD με σοβαρή υπογλυκαιμία μεταξύ ασθενών με διαβήτη τύπου 2.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Αυτή η αναδρομική μελέτη κοόρτης με βάση τον πληθυσμό σε εθνικό επίπεδο χρησιμοποιώντας το Εθνικό Σύστημα Ασφάλισης Υγείας της Νότιας Κορέας περιελάμβανε άτομα ηλικίας 20 ετών και άνω που είχαν υποβληθεί σε ιατρική εξέταση υγείας μεταξύ 1 Ιανουαρίου 2009 και 31 Δεκεμβρίου 2012 και είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 . Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2015. Οι αναλύσεις δεδομένων πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2019 και 2 Φεβρουαρίου 2021.
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Ο βασικός δείκτης λιπώδους ήπατος (FLI) χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατος δείκτης για το NAFLD.
ΚΥΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΑ
Μετρήθηκε το ενδιαφέρον ζήτημα, της σοβαρής υπογλυκαιμίασ χρησιμοποιώντας αρχεία εισδοχής στο νοσοκομείο και επισκέψεις στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με πρωτογενή διάγνωση υπογλυκαιμίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μεταξύ 1.946.581 ατόμων με διαβήτη τύπου 2, 1.125.187 (57,8%) ήταν άνδρες. Κατά τη διάρκεια μιας διάμεσης παρακολούθησης (IQR) 5,2 (4,1-6,1) ετών, 45 135 (2,3%) παρουσίασαν 1 ή περισσότερα σοβαρά συμβάντα υπογλυκαιμίας. Οι συμμετέχοντες με σοβαρή υπογλυκαιμία, έναντι εκείνων χωρίς σοβαρή υπογλυκαιμία, ήταν μεγαλύτεροι (μέση [SD] ηλικία, 67,9 [9,9] έτη έναντι 57,2 [12,3] έτη· P < 0,001) και είχαν χαμηλότερο μέσο (SD) δείκτη μάζας σώματος (24,2 [ 3,43] έναντι 25,1 [3,4]· P < ,001).
Οι ασθενείς με NAFLD έτειναν να έχουν λιγότερο σοβαρή υπογλυκαιμία χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση της παχυσαρκίας.
Ωστόσο, μετά την προσαρμογή πολλαπλών κλινικών συμμεταβλητών, συμπεριλαμβανομένου του δείκτη μάζας σώματος, υπήρξε συσχέτιση σε σχήμα J μεταξύ της FLI και της σοβαρής υπογλυκαιμίας (5η δεκατία: προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου [aHR], 0,86· 95% CI, 0,83-0,90· 9η δεκατία: aHR, 1,02, 95% CI, 0,96-1,08, 10η δεκαημέρευση: aHR, 1,29, 95% CI, 1,22-1,37) και ο εκτιμώμενος κίνδυνος υπογλυκαιμίας ήταν υψηλότερος στους συμμετέχοντες με NAFLD (aHR, 1,26, 915% CI, -1,30). Η συσχέτιση ήταν πιο εμφανής στις γυναίκες συμμετέχουσες (aHR, 1,29; 95% CI, 1,23-1,36) και σε εκείνες λιποβαρείς (aHR, 1,71; 95% CI, 1,02-2,88).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Σε αυτή τη μελέτη, η NAFLD συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο σοβαρής νόσου υπογλυκαιμίας σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 ανεξάρτητα από την κατάσταση της παχυσαρκίας. Η παρουσία NAFLD θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την αξιολόγηση της ευπάθειας στην υπογλυκαιμία σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Στην συγχρονική μελέτη σε περισσότερα από 1,9 εκατομμύρια άτομα, οι συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2 και η NAFLD χωρίς κίρρωση είχαν περίπου 26% αυξημένο κίνδυνο σοβαρής υπογλυκαιμίας μετά από προσαρμογή για πολλαπλές κλινικές συμμεταβλητές.
ΕΝΝΟΙΑ
Γνώση της συσχέτισης της NAFLD με σοβαρή υπογλυκαιμία σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 2, ανεξάρτητα από την κατάσταση της παχυσαρκίας, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενημέρωση της ορθής νοσολογικής διαχείρισης.
